او را با پیراهن سرخ منچستر یونایتد بیاد می آوریم. با پیراهن سپید رئال مادرید. اگر اهل تاریخ باشیم با پیراهن قرمز و سفید پ اس و آیندهوون و اگر یک خوره فوتبالی با پیراهن آبی و سفید مالاگا. در عین حال با طراواتی تمام نشدنی. در هر پیراهن و با هر رنگی. رود فن نیستلروی از آن بازیکنانی بود که تصور می کردیم در میدان خواهد ماند. تا همیشه. تصور می کردیم همیشه همین اطراف به میدان خواهد رفت. همین دور و ور...
 با این وصف آن روز فرا رسید. همان روز... او سرانجام کفش ها را آویخت. در 35 سالگی. پس از سپری کردن فصلی طاقت فرسا. کلنجار رفتن با جسمی فرسوده. با زدن فقط 5 گل در 32 بازی برای مالاگا. با این وصف نقششش را ایفا کرده بود. با راهیابی به تاریخ مالاگا. مالاگا که با او برای نخستین بار در صف چهار تیم اول جدول ایستاده بود. پس از رئال، بارسا و والنسیا. با او راهی لیگ قهرمانان شده بود. می گفت "... می خواستم در لیگ قهرمانان بازی کنم، ولی دیگر نمی توانستم در حد بالا بازی کنم. از مالاگا سپاسگذاری می کنم. از فرناندو هیرو. از طرفداران".
 بعد از طرفداران دن باخ و هیرنوین (دو باشگاه هلندی)، پ اس و آیندهوون، منچستر یونایتد، رئال مادرید و هامبورگ سپاسگذاری می کرد. از طرفدارانش. 
یکی از بهترین تمام کننده عصر خود بود. با تغییر ناگهانی آهنگ دویدن. با خودجوشی غریزی. با حرکات سریع و برق آسایی که مدافعان تعقیب کننده را به سکندری می انداختند. به ولو شدن. مثل ساحری که بدون خم کردن زانوانش از زمین می جهید. می جهید و ضربه های نرم و خط کشی می نواخت. با پاهایی که هرچند قوی به نظر نمی رسیدند ولی توپ ها را با قدرت به درون دروازه ها می کوبیدند. گاهی میان او و دروازه یک عالم بازیکن وول می زد. ولی با قامت راستش - شق و رق- مثل صاعقه ظاهر می شد. توپ را با سینه مهار می کرد یا با پا. درون محوطه هجده قدم یا دورتر. با نواختن ضربه های خدنگ وار. گاهی بغل پا. گاهی با نوک. توپ در قعر تور. دروازه بانان پس از شیرجه بی ثمرشان روی زمین بودند که او از فرط شادی به نیمه میدان رسیده بود.
 در بدو ورود به منچستر یونایتد در 2001 در هشت بازی پی در پی دروازه ها را گشود. رکوردی متعلق به او و آلن شیرر و تیری آنری. فصل بعد درخشان تر شد. با 25 گل در 34 بازی لیگ. بهترین گلزن. سال 2006 یونایتد را ترک کرد. پیش به سوی برنابئو. آن هم در سی و دو سالگی. با این وصف 46 گل برای مادریدی ها زد. با کسب یک عنوان پی چی چی. یادمان باشد هنوز با 54 گل دومین گلزن برتر تاریخ لیگ قهرمانان است. پس از رائول 71 گله.
 فراموشش نخواهیم کرد. سیمای خوش پسرانه اش را. خنده شیرین پس از باز کردن قفلی که غلغلک می داد بیایید ورای نود دقیقه بازی کنیم را. سرخوشی اش که می خواست جلوی به صدا درآمدن سوت پایان را بگیرد. سوتی که سرانجام به صدا درمی آمد. آن شب. پس از نوزده سال. در دیدار مالاگا با اسپورتینگ خیخون. سیزده می 2012... و احساس می کردیم زندگی به طرز بیشرمانه ای کوتاه است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: